அஷ்ஷைக் பாசுல் அஷ்ஹப் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ ஆண்டகை நாயகம் அவர்களின் ஓர் அற்புதப் போதனை:
நிய்யத்தின் முக்கியத்துவம்!
தொப்பு :- மெளலவி HMM.பஸ்மின் றப்பானீ
ஈராக் நாட்டின் பக்தாதில் வாழ்ந்த மாபெரும் ஞானியும், சூஃபி மகானுமான அஷ்ஷைக் பாசுல் அஷ்ஹப் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ ஆண்டகை (ரழியல்லாஹு அன்ஹு) அவர்கள், இஸ்லாமிய உலகின் தலைசிறந்த ஆத்ம வழிகாட்டிகளில் ஒருவராகப் போற்றப்படுகிறார்கள்.
அவர்களது போதனைகள், சொற்பொழிவுகள் யாவும் சட்டம் சார்ந்த விளக்கங்களை விட, உள்ளத்தைத் தூய்மைப்படுத்துவதிலும், இறைவனைப் பற்றிய ஞானத்தை ஏற்படுத்துவதிலும் ஆழமாக இருந்தன.
அவர்களது மாணவர்களையும் (முரீதீன்கள்) பொதுமக்களையும் ஆன்மீகத்தில் பக்குவப்படுத்த அவர்கள் பயன்படுத்திய ஓர் அற்புதமான நிகழ்வு அல்லது கதை, இன்றும் நிய்யத்தின் (செயலின் உள்நோக்கம்) முக்கியத்துவத்தை அழுத்தமாக உணர்த்துகிறது.
மகன் ஆற்றிய உரையின் வீரியம்!
ஒருநாள், அஷ்ஷைக் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ ஆண்டகை நாயகம் அவர்களின் மகன் ஒருவர், அந்த இரவில் முரீதீன்களுக்கு மத்தியில் கல்விச் சொற்பொழிவு ஆற்ற தனக்கு அனுமதி தரும்படி கேட்டார்.
ஆரம்பத்தில் ஆண்டகை அவர்கள் மறுத்தாலும், மகன் மீண்டும் மீண்டும் வலியுறுத்தவே, "உங்கள் விருப்பப்படியே செய்யுங்கள் " என்று அனுமதி வழங்கினார்கள்.
அனுமதி கிடைத்த உற்சாகத்தில், மகன் மேடை ஏறி, மிகத் தெளிவான, அலங்காரமான அரபு மொழியில் ஆழமான மார்க்க அறிவுடன் சொற்பொழிவு ஆற்றினார்.
ஆனால், ஆச்சரியப்படும் விதமாக, அவர்களது பேச்சின் வீரியம் முரீதீன்கள் எவரையும் சிறிதும் அசைக்கவில்லை.
அவர்கள் தங்கள் நிலையில் அமைதியாகவும், கவரப்படாமலும் அமர்ந்திருந்தனர்.
தந்தையின் மூன்று வரிகள்!
அடுத்த நாள் இரவு, சையிதுனா அஷ்ஷைக் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ ஆண்டகை
அவர்கள் தாமே சபையில் அமர்ந்து பேசத் தொடங்கினார்கள்.
அவர்கள் மிக எளிமையாக, அன்றாட வாழ்க்கையிலிருந்து ஒரு சிறிய நிகழ்வைப் பற்றிப் பேசினார்கள்:
"என் அருமைப் பிள்ளைகளே!
நேற்று இரவு என் மனைவி எனக்காக உணவை என் அறைக்குக் கொண்டு வந்தபோது, கதவை சரியாக மூட மறந்துவிட்டாள்.
அதனால் உள்ளே நுழைந்த ஒரு பூனை (ஹிர்ரா), அந்த உணவை எடுத்துச் சென்று தின்றுவிட்டது."
ஆண்டகை அவர்கள் இந்த மூன்று வரிகளை மட்டுமே சொன்னார்.
அவ்வளவுதான்!
அங்கிருந்த முரீதீன்கள் அனைவரும் கட்டுக்கடங்காமல் அழத் தொடங்கினர். சிலர் மயக்கமடைந்து விழுந்தனர். பெரும் உணர்ச்சிப் பெருக்கில் அந்தச் சபையே அதிர்ந்தது.
ஞானத்தின் விளக்கம்!
இந்த நிகழ்வைக் கண்ட மகன் ஆச்சரியத்தால் திகைத்து, தந்தையிடம் ஓடினார்.
"அன்புள்ள தந்தையே!
நான் நேற்று மிகச் சிறந்த அறிவுடன், அருமையான மொழியில் சொற்பொழிவு ஆற்றினேன். ஒருவரும் அசையவில்லை. ஆனால், நீங்கள் ஒரு பூனை உணவைச் சாப்பிட்ட ஒரு சாதாரண நிகழ்வைக் கூறியபோது, அனைவரும் கதறி அழுகிறார்களே! இதற்குக் காரணம் என்ன?" என்று கேட்டார்கள்.
அப்போது அஷ்ஷைக் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ ஆண்டகை
அளித்த விளக்கம் தான் இந்த நிகழ்வின் சாரம்:
"என் மகனே!
நீங்கள் நேற்று பேசியது வெறும் வார்த்தைகள். ஆனால், நான் பேசியதோ உள்ளத்திலிருந்து வந்த வார்த்தைகள்.
நான் சொன்ன அந்தச் சிறிய விஷயத்தின் உண்மைப் பொருளைப் புரிந்துகொள்ளுங்கள்:
'உணவு' என்று நான் குறிப்பிட்டது நற்செயல்களை (அமல் ஸாலிஹ்).
'கதவு' என்று நான் குறிப்பிட்டது உள்ளத்தை (கல்பை).
'பூனை' (ஹிர்ரா) என்று நான் குறிப்பிட்டது உலகாட்டத்தையும் (ரியாஃ), அதாவது, மக்களின் புகழுக்காகவும் கவனத்துக்காகவும் செய்யப்படும் வெளிப்படையான பாசாங்குத்தனமான செயல்களை.
நீங்கள் ஒரு நற்செயலைச் செய்யும்போது, உங்களின் உள்ளம் என்னும் கதவை நீங்கள் உளத்தூய்மையுடன் (இஹ்லாஸுடன்) இறுக்க மூடாவிட்டால், புகழ்ச்சியை நாடும்.
அந்தப் 'பூனை' உள்ளே நுழைந்து, உன் நற்செயல் என்னும் 'உணவை' அழித்து, அதன் பலனைப் பாழாக்கிவிடும்.
உன் அமல், நிய்யத் (உள்நோக்கம்) தூய்மை இல்லாமல் இருந்தால், அது இறைவனால் ஏற்கப்படாமல் அழிந்துபோகும்.
அந்த உண்மையின் ஆழத்தை முரீதீன்களின் உள்ளங்கள் புரிந்துகொண்டன. அதனால்தான், தங்கள் நற்செயல்கள் வீணாகிவிடுமோ என்ற பயத்தில் அவர்கள் அழுதனர்," என்று விளக்கினார்கள்.
மறைபொருள் உணர்த்தும் உண்மை:
இந்தச் சிறிய கதை மூலம், அஷ்ஷைக் பாசுல் அஷ்ஹப் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ
ஆண்டகை அவர்கள் இஸ்லாமிய ஆன்மீகத்தின் மிக அடிப்படையான போதனையை உணர்த்தினார்கள்.
ஒரு செயலின் மதிப்பு, அதன் வெளித்தோற்றத்தில் அல்ல, மாறாக அதன் உள்ளீடான நிய்யத்திலேயே உள்ளது.
'இஹ்லாஸ்' எனப்படும் உளத்தூய்மையே ஒரு வணக்கத்தை (இபாதத்தை) இறைவனிடம் ஏற்றுக்கொள்ளச் செய்யும் ஒரே திறவுகோல் ஆகும்.
இன்றைய நவீன உலகில், மக்கள் சமூக ஊடகங்களிலும் பொதுவெளியிலும் தங்கள் நற்செயல்களைப் பறைசாற்றத் துடிக்கின்றனர்.
இந்தக் காலகட்டத்திலும், அஷ்ஷைக் குத்புல் அக்தாப் முஹ்யித்தீன் அப்துல் காதிர் ஜீலானீ ஆண்டகை அவர்களின் இந்த ஞானப் போதனை, 'புகழின் பூனை' நம் நற்செயல்களைத் திருடிச் செல்லாமல் இருக்க, நம் உள்ளங்களை நாம் உளத்தூய்மையின் மூலம் உறுதியாகப் பூட்ட வேண்டும் என்ற காலத்தால் அழியாத பாடத்தை அழுத்தமாகப் பதிவு செய்கிறது.
